Μαύρος Δεκέμβρης
Μαύρος Δεκέμβρης έρχεται, και πάνω στην ώρα. Έχουμε κουβεντιάσει ενδελεχώς τις θεωρίες μας κι έχουμε αναλύσει την πραγματικότητά μας, ξέρουμε τι είδους μέλλον θέλουμε και τι θα χρειαστεί να ξεσκίσουμε για να το καταφέρουμε. Ο χρόνος για να το φιλοσοφήσουμε και να το παρλάρουμε έχει λήξει, κι αντιμετωπίζουμε την αναπόφευκτη στιγμή της σύγκρουσης με τις δυνάμεις του ελέγχου, της συμμόρφωσης και καθυπόταξης.
Άμα το καλοσκεφτούμε, ο Δεκέμβρης είναι η ιδανική αφετηρία, τουλάχιστον εδώ, στις ΗΠΑ. Είναι ο σκοτεινότερος μήνας του έτους, με τις περισσότερες ώρες χωρίς το φως της μέρας προκειμένου να πραγματωθούν πράξεις αντίστασης και ανταρσίας. Ύστερα, έχει τόσο κρύο, που άνετα φοριούνται μπαλακλάβες. Έτσι, ένας εξεγερμένος/μια εξεγερμένη που πάει να χτυπήσει ένα κατάστημα της αλυσίδας Walmart ή ένα περιπολικό ή το σπίτι ενός φασίστα διοικητή δεν κάνει τόσο μπαμ όσο θα έκανε, ας πούμε, τον Ιούλη ή τον Αύγουστο φέροντας τον ίδιο εξοπλισμό.
Έχοντας διαβάσει τις προτάσεις του Μαύρου Δεκέμβρη, θα ήθελα ν’ απευθυνθώ σε όσους/ες είναι, μέχρι στιγμής, παραλυμένοι από φόβο και σκεπτικισμό, όσους/ες ακόμα δεν πιστεύουν ότι μπορούμε ν’ αναλάβουμε ριζοσπαστικές, μαχητικές ενέργειες ενάντια στον κοινό εχθρό, όσους/ες θαρρούνε πως η πολιτική βία, ακόμα κι αυτή που γίνεται με πάσα μυστικότητα, δεν έχει καμιά ελπίδα, κι ότι είναι εντάξει να «παίζουμε» τους/ις αναρχικούς/ές μα είναι απερίσκεπτο να κάνουμε πράξη τα όσα λέμε αντί μονάχα να μιλάμε. Θέλω ν’ αποκριθώ σε αυτού του είδους τον φαταλισμό, αλλά επί της παρούσης δεν έχω τρόπο να επικοινωνήσω με τον έξω κόσμο επειδή το FBI, πιθανότατα κι η NSA, μαζί μ’ ένα εξαπλωνόμενο φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα αφιερώνουν υπέρογκους πόρους και καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια για να φιμώσουν την κάθε μου λέξη. Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, εσείς τώρα δεν διαβάζετε αυτό το κείμενο, κι εγώ δεν είμαι σε θέση να αποκριθώ στον φαταλισμό σας.
Βλέπετε με τι αδέξιους παλιάτσους έχουμε να κάνουμε;
Η δουλειά που ’χουμε να κάνουμε για την πραγμάτωση του Μαύρου Δεκέμβρη είναι να καταστήσουμε το μεγαλύτερο μέρος του συστήματος καταπίεσης δυσκίνητο και δύσκολα ελέγξιμο, να το αποσταθεροποιήσουμε έτσι ώστε να καταρρεύσει πάνω στα θεμέλιά του απ’ το δικό του ασήκωτο βάρος. Τρομαχτικό; Όχι και τόσο. Γκρεμίζουμε μονάχα τον στρεβλωτισμό τους [swivelization, στη θέση της λέξης civilization/πολιτισμός].
Κοιτάξτε, δεν εφορμούμε ολομέτωπα, πρόσωπο με πρόσωπο, σαν συντεταγμένοι στρατιώτες. Και δεν επιχειρούμε να τα σωριάσουμε όλα με τη μία, λες κι υπάρχει κάποιος μαγικός, μοναδικός στόχος για να πετύχουμε κάτι τέτοιο. Όχι – απλώς πηγαίνουμε όπου δεν είναι μπαστακωμένοι να φυλάνε, και καταστρέφουμε ό,τι μπορούμε, και την κάνουμε. Ενεργοποιούμε τους γνώριμους συναγερμούς φωτιάς εκεί όπου δεν παίζει κάμερα. Το γεγονός είναι πως οι διαχειριστές του μάτριξ δεν μπορούν να βάλουνε μια κάμερα ή έναν μπάτσο να επιτηρεί τα πάντα και τους πάντες.
Σε επίπεδο ατομικό ή μιας μικρής ομάδας, η ιδέα δεν είναι να διαλύσουμε ολάκερο το σύστημα από μόνοι/ες μας. Αργά και σταθερά κερδίζεται ένας αγώνας δρόμου, σωστά; Γι’ αυτό, παίρνουμε όσα το σύστημα είναι ουσιαστικά πρόθυμο να παραδώσει. Η ιδέα για καθέναν/καθεμιά από μας είναι να κάνουμε τις πράξεις ανταρσίας μας να υπερτερούν των καθημερινών μας πράξεων καταναγκαστικής συνενοχής. Δηλαδή, αν η καθημερινή μας συνεισφορά σε αυτό το αχανές στρατόπεδο συγκέντρωσης μέσω καταναγκαστικής εργασίας και εμπορίου είναι «x», με ό,τι κι αν το «x» αντιπροσωπεύει, τότε πρέπει να προκαλούμε τόση διατάραξη της όλης διαδικασίας τις ώρες που ’χει πέσει ο ήλιος, με καλυμμένα πρόσωπα, ώστε να βγάζει «x+1». Η μόνη ευθύνη που στ’ αλήθεια έχουμε είναι να μετατρέψουμε τη σούμα σε απώλεια για το μεγαλύτερο μέρος των συστημάτων που μας εκμεταλλεύονται και μας υποβάλλουν σε ανελευθερία.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι καθεμιά/καθένας από μας δε χρειάζεται να διεξάγει επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας. Αν καθένας/καθεμία ανεξαιρέτως δεσμευτεί ότι θα προβεί σε εκατομμύρια μικρές πράξεις σαμποτάζ σε βάθος χρόνου, το παροιμιώδες τράβηγμα του μοχλού για τους συναγερμούς φωτιάς, ο αθροιστικός αντίκτυπος σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα κάνει μπαμ, γεμίζοντάς μας με ατόφια ικανοποίηση.
Επειδή υπάρχουν κι όλα εκείνα τ’ άτομα που δεν έχουν παραλύσει, κι ανυπομονούν για τον Μαύρο Δεκέμβρη με μεγάλο ενθουσιασμό, θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όσες/ους διαβάζουν αυτές τις αράδες ότι μπορείτε μάλλον εύκολα να βρείτε στο διαδίκτυο τις τράπεζες που έχουν κατασχέσει εκατομμύρια σπίτια τα οποία εξακολουθούν να μένουν άδεια, και σχεδιάζουνε να τα μεταπωλήσουν. Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι ο εμπρησμός είναι το λιγότερο εξιχνιασμένο έγκλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ότι η βενζίνη είναι στ’ αλήθεια φθηνή, και τα σπίρτα είναι τζάμπα.
Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι μπορεί κανείς ν’ ακολουθήσει μέχρι το σπίτι τους την ώρα που γυρνάνε απ’ τη δουλειά τα μεμονωμένα άτομα που κάνουνε κουμάντο και δολοφονούν το μέλλον. Όταν τυπάδες που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχικής τροφικής αλυσίδας καθίστανται προσωπικά υπόλογοι και καλούνται να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους, και ξαφνικά βρίσκονται να κοιμούνται σε αντίσκηνα και να πηγαίνουν με ποδήλατο στις δουλειές τους, μιας και σιγοκαίνε ακόμα όλα όσα κατέχουν, αυτό τους τσακίζει το ηθικό. Ενσταλάζει γερούς ενδοιασμούς και σ’ άλλους κουμανταδόρους κι ανερχόμενους στην ιεραρχία τ’ ότι το γωνιακό γραφείο με το παράθυρο ίσως τους κοστίσει πάρα πολύ ακριβά.
Δικαστές, εισαγγελείς, πράκτορες του FBI, ρατσιστές μπάτσοι, κάθε λογής εκτελεστικά στελέχη – όλοι τους κάπως πρέπει να φτάσουν στα σπίτια τους αυτές τις σκοτεινές νύχτες του Δεκέμβρη. Βέβαια, υπάρχουν και μεριές όπως το blastblog.noblogs.org όπου έχουν ήδη αναρτηθεί σχετικές πληροφορίες, αν τυχόν προτιμάτε να μπείτε κατευθείαν στο ψητό, για καλή και νοικοκυρεμένη οικογενειακή ψυχαγωγία.
Παρ’ ότι προβάλλεται σαν να ’ναι άτρωτο, το μεγαλύτερο μέρος του καθεστώτος ελέγχου που χρειάζεται να σωριάσουμε είναι στην πραγματικότητα ένα κουβάρι που ξετυλίγεται αδιάκοπα, υπερεξαρτημένο από πάρα πολλά εξαπλωνόμενα συστήματα τα οποία μένουν αφύλακτα για μίλια (ένα φορτίο ίσαμε νταλίκα με παπούτσια πεταμένα από αερογέφυρα μπορεί να εμποδίσει για ώρες την είσοδο εργατικού δυναμικού σε κάποια πόλη), κι η εξουσία είναι υπερσυγκεντρωμένη στα χέρια των λίγων (οι οποίοι πρέπει να προστατεύονται μην πάθουν κάτι απ’ τους πολλούς), ωστόσο δεν υπάρχουν αρκετοί φύλακες για να βάλουν φύλακες στους φύλακες, ή να βάλουν φύλακες στους φύλακες των φυλάκων, κι ακόμη και αν υπήρχαν, όλοι κάποια στιγμή έχουν να πάνε σπίτι τους.
Μιλάμε για τα τρωτά σημεία εδώ πέρα. Πολύ σοβαρά σημεία. Ας σπάσουμε λοιπόν την παράλυση κι ας αρχίσουμε να ζούμε την αντίστασή μας, έστω και σε μικρή κλίμακα, με βήματα μωρού, και να χτίζουμε, όσο κυλούν αυτές οι σκοτεινές νύχτες του Δεκέμβρη, ώσπου να βρεθούμε εν μέσω ενός Μαύρου Γενάρη ή ενός Μαύρου Φλεβάρη, και τότε πια η αστυνομία θα περιπολεί μ’ εκείνα τα στρατιωτικά οχήματα όπως είδαμε να συμβαίνει στο Φέργκιουσον.
Καλή φάση. Ώσπου να μπει Μαύρος Μάης, θα τα χρειαστούμε κι αυτά. Θα χρειαστεί να υπερασπιστούμε τις ένοπλες συγκλίσεις τις οποίες προμαντεύει η Αόρατη Επιτροπή, και θα εξελίξουμε το Οκιουπάι σε Σοκιουπάι [την κατάληψη δημόσιων χώρων σε πρόκληση αναταραχών].
Αρχίζει μ’ έναν γνώριμο συναγερμό φωτιάς. Θέλει ελάχιστη πίεση για να τραβηχτεί ο μοχλός.
Το μέλλον μάς ανήκει.
Τώρα ξεκινάει.
Αν συμμετέχετε στον Μαύρο Δεκέμβρη, εσείς ΕΙΣΤΕ η αντίσταση…
[Ο αναρχικός Σων Σουέιν είναι έγκλειστος σε φυλακές του Οχάιο από το 1991 για ανθρωποκτονία που διέπραξε σε αυτοάμυνα. Από τον Γενάρη του 2014 συνεισφέρει στην αναρχική εκπομπή The Final Straw, που μεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό AshevilleFM. Μπορείτε να ακούσετε τις ηχογραφήσεις εδώ. Τους τελευταίους μήνες ο Σων βρίσκεται –άλλοτε ατύπως κι άλλοτε επισήμως– σε καθεστώς απαγόρευσης επικοινωνίας μέσω τηλεφωνικών κλήσεων, πρόσβασης σε email, βίντεο, ηχητικών εγγραφών ή έντυπων μέσων, και σπάει την απομόνωση κυρίως μέσω ταχυδρομείου, αλλά ακόμη κι η συμβατική του αλληλογραφία παρακωλύεται. Γραπτά του κι ενημερώσεις, στ’ αγγλικά, υπάρχουν στη σελίδα seanswain.org.]
στ’ αγγλικά