[Ελλάδα] Ή πολίτης ή εξεγερμένος

Λάβαμε στις 3 Ιούλη:

Ή πολίτης ή εξεγερμένος

Το δημοψήφισμα -όπως και οι εκλογές- αποτελεί έναν από τους ύψιστους θεσμούς της Δημοκρατίας, είναι μια μέρα γιορτής για τους Έλληνες. Οι ενεργοι πολίτες της χώρας μας τιμούν την ταυτότητά τους. Ο κόσμος ολόκληρος γεμίζει με τις φωναχτές και ανεξάρτητες δηλώσεις τους: «Ζήτω η Δημοκρατία! Ζήτω η Ελλάδα! ΖΗΤΩ!»

Υπερασπίζονται τόσο ενεργά αυτόν τον σπουδαίο τίτλο. Ενεργός Πολίτης. Τι υπερασπίζονται δηλαδή; Την ταυτότητα του ανυπεράσπιστου, του προσκυνημένου, του υπηκόου, του ανίκανου να πάρει την ζωή του στα χέρια του. Ενεργοί απαθείς, αυτό είναι. Και αυτές οι «φωναχτές και ανεξάρτητες δηλώσεις τους» σαν να αλλάζουν μορφή, τώρα που τις παρατηρώ καλύτερα. Σαν τελικά να είναι δηλώσεις υποταγής: «Νιώθω τυχερός που κάθεστε στην πλάτη μου! Σας χρειάζομαι, Αφέντες μου! ΣΑΣ ΧΡΕIΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΜΙΖΕΡΗ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ!» Εκείνη η μερα είναι η μέρα που ο κάθε υπήκοος του κράτους επιβεβαιώνει εγγράφως την σκλαβιά του. O κοινοβουλευτισμός με αηδιάζει. Οι προεκλογικές περίοδοι μου φέρνουν αναγούλα. Τα κοπάδια των εθελόδουλων με γεμίζουν με μαύρες σκέψεις.

Πηγαίνετε, συμπολίτες μου. Πηγαίνετε να ψηφίσετε. Παρακαλέστε το κράτος να σας φιλοξενήσει στα μπουντρούμια του και τις αλυσίδες να τις περάσετε μόνοι σας στα ίδια σας τα χέρια. Κανένα πρόβλημα δεν έχω, ανακυκλώστε την μιζέρια σας. Αλλά να ξέρετε ότι η μόνη σχέση που θα έχω μαζί σας, με τον καθένα και την καθεμία από σας, δεν μπορει να είναι καμία άλλη από αυτή που έχω και με τον αφέντη σας –άσχετα με το αν αυτός είναι ένα άτομο ή μια ιδέα. Η μόνη σχέση μου μαζί σας δεν μπορεί να είναι παρά εχθρική.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ