Ο μύθος ότι το πλιάτσικο είναι μια βίαιη κι εγκληματική πράξη έχει ανέκαθεν ενσταλαχτεί μέσα μας από τους «ενταγμένους»· πρόκειται για τη βίαιη όσο και ρατσιστική διατήρηση της «ιδιοκτησίας» που κρατάει την εξουσία τους ανέπαφη.
Η ιδιωτική ιδιοκτησία είναι ένα επινόημα μονάχα! Υπάρχει για να συγκρατεί τους «αποκλεισμένους» απ’ το να βάλουν πραγματικά χέρι σε ό,τι τους έχει κλαπεί μέσα στους αιώνες της γενοκτονίας που συνεχίζεται και τώρα, κάθε μέρα και ώρα που περνάει!
Το πλιάτσικο είναι ο έσχατος κίνδυνος για την εξουσία του κράτους και του καπιταλισμού επειδή αποκαλύπτει με αμεσότητα, μέσω μιας ταραχής ή ακόμη και εξέγερσης, ότι η ιδιοκτησία είναι μια δομή συγκατάβασης, που προστατεύεται απ’ τη βία μπάτσων, οργάνων ασφάλειας και ανθρωποφυλάκων συνεχώς παρόντων στην καθημερινή μας τη ζωή.
Εν μέσω σύγκρουσης με τις κατασταλτικές μονάδες μπάτσων, ανοίγεται ένας χώρος, μια ρωγμή, απελευθερώνεται ένα έδαφος, όπου γκρεμίζονται οι σχέσεις ιδιοκτησίας, κι ό,τι δεν μπορούσαμε να έχουμε βρίσκεται επιτέλους στα χέρια μας χωρίς καμιά πληρωμή. Η αντιμετώπιση μιας ανισότητας απ’ την αρχή, η απόρριψη μιας ηθικής, η ύστατη εκδίκηση εν μέσω αυτής της και καλά ζωής, που ούτε καν δεχόμαστε!
Η απαλλοτρίωση* και το πλιάτσικο δεν πρέπει σώνει και ντε να προκύψουν από μια μαζική αναταραχή, το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια χούφτα από στενούς φίλους, ακόμη και συντρόφους, για να πας παραπέρα, να φτάσεις κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος του κράτους, του καπιταλισμού του, της αστυνομίας, της ιδιοκτησίας κι ακόμη και του ρατσισμού που εμάς μας έχει πατόκορφα γραμμένους!
Τι άλλη επιλογή υπάρχει; Περιτριγυρισμένοι, βομβαρδισμένοι από διαφημιστικές πινακίδες και ριάλιτι στην τιβί που υπαγορεύουν στους αφελείς τι εστί ζωή. Είτε πρόκειται για το «τέλειο σώμα» ή το τελευταίο αναλώσιμο στο οποίο δεν έχει κανείς πρόσβαση. Μια πρόσοψη που χρειάζεται μονάχα να συντριβεί μ’ ένα καλό ΠΕΤΡΟΒΟΛΗΜΑ!
Γιατί από σένα εξαρτάται αν θες τελικά στ’ αλήθεια να επιλέξεις την απελευθέρωση απ’ τον έλεγχο για πρώτη σου φορά. Τα τρόφιμα που υπάρχουν μες στα Tesco Express σε κάθε γωνιά. Τα λεφτά που υπάρχουν σε ΑΤΜ της τράπεζας Barclays κατά μήκος της λεωφόρου. Η βενζίνη σε όλες τις Mercedes Benz και τα πρατήρια BP που παίρνει το μάτι. Βάλε φωτιά στους σεκιουριτάδες, τους μπάτσους που στήνουν φραγμούς, στους ανθρωποφύλακες, τους φρουρούς που μας σκιάζουν.
Η πρώτη σύγκρουση είναι αυτή με την οποία παλεύουμε στο μυαλό μας. Όταν έρθει η στιγμή, η νίκη της ξεχειλίζει στο καθημερινό πεδίο. Πάει πολύς καιρός που έχει ποτιστεί το μυαλό των «αποκλεισμένων». Μια εκδοχή ζωής που μας την πουλάνε με το που κάνουμε πως ξυπνάμε. Κι είμαστε συνένοχοι μέσα σε αυτό. Φτάνοντας στο σημείο να ξεπουλιόμαστε στη σκλαβιά. Μόνο και μόνο για ψήγματα σταθερότητας. Δίχως να ταρακουνάμε το κλουβί των μπάρκοουντς, τη φυλακή του υπολογισμού, το σούπερ μάρκετ της εγγυημένης προσωπικότητας, εκείνης της ειδικής προσφοράς.
Εσύ = Προϊόν, Αριθμός, Αιχμάλωτος; ΟΧΙ!
Κλέψε μέσα απ’ το σπασμένο τζάμι όσο περισσότερα μπορείς. Κι άσε τα υπόλοιπα να καούν συθέμελα. Ήρθε η ώρα να πάρουμε πίσω τη ζωή μας, να την κάνουμε δική μας. Ν’ αποδράσουμε απ’ τα γκέτο που μας περικυκλώνουν.
ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΟΥ ΠΙΣΩ!
– Απολίτιστοι/ες στο περιθώριο
* Πρακτική αναρχικών η οποία περιλάμβανε κλοπή, ληστεία (ιδίως τραπεζών), απάτες και παραχάραξη νομισμάτων. Ένας τρόπος για την επίτευξη σκοπών όπως η χρηματοδότηση επαναστατικών δραστηριοτήτων, αναρχικής προπαγάνδας και της απελευθέρωσης αναρχικών αιχμαλώτων. Παρατηρείται επίσης αναμεταξύ ιλεγκαλιστών αναρχικών (απότοκο του ατομικιστικού αναρχισμού) και μηδενιστών ως ένα άλλο μέσο, όπου κανείς ενστερνίζεται ανοιχτά την εγκληματικότητα ως τρόπο ζωής.