Με αυτήν τη μικρή πρωτοβουλία θελήσαμε να στείλουμε έναν αδερφικό χαιρετισμό στον σύντροφο Ντιέγο Ρίος, που έχει πέσει στα χέρια του χιλιανού κράτους έπειτα από περισσότερα από 5 χρόνια στη σκιά της εξουσίας.
Αυτό ήταν ένα γερό πλήγμα για όλους όσοι συντροφεύαμε από απόσταση τα βήματά σου, έχοντας το νου και την καρδιά μας αποφασιστικά κι ακλόνητα πλάι στο ελεύθερο διάβα σου που ξεγλιστρούσε απ’ τις Αρχές. Με το στέρνο μας σφιγμένο, μετουσιώνουμε την αλληλεγγύη μας σ’ ένα εργαλείο που αποζητά να θωρακίσει όσους συγκρουόμαστε με την εξουσία, τόσο μέσα όσο κι έξω απ’ τη φυλακή. Το να στέκουμε αλληλέγγυοι αποτελεί έναν τρόπο να παραμένουμε σταθεροί κι ασυγκράτητοι απέναντι στις φουρτούνες της καταστολής.
Ντιέγο, απέναντι σε αυτή την καταστολή αποφάσισες να κάνεις ένα βήμα μπροστά, έτοιμος για όλα προκειμένου να μην αφήσεις να σου κόψουν τα φτερά στο δρόμο. Η απόφαση που πήρες πριν από 5 χρόνια ήταν για μας ένα άλμα συνέπειας, στο οποίο βρήκαμε κίνητρα και θάρρος για να συνεχίσουμε να πολεμάμε. Η συνθήκη την οποία αντιμετωπίζεις αυτήν τη στιγμή είναι ανάμεσα στα ρίσκα που παίρνει κανείς όταν αναλαμβάνει μια μαχητική στάση απέναντι στην εξουσία.
Αποτελεί κομμάτι του αγώνα να αναγνωρίσουμε εαυτούς σε συνενοχή και συγγένεια με τα βήματα άλλων που μέσω των αποφάσεών τους μας ωθούν σε προβληματισμό και σε διαρκή συγκρουσιακότητα.
Σήμερα λοιπόν σου κλείνουμε το μάτι, Ντιέγο. Απόλυτα σίγουροι πως και μέσα στη φυλακή οι πεποιθήσεις σου παραμένουν ακέραιες όπως έξω. Ας μπορέσεις να πετάξεις σύντομα ψηλά, όπου θέλεις να σε πάρει ο άνεμος…