Ανακοίνωση που λάβαμε στις 8 Δεκέμβρη:
Ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός ήταν 15 χρονών όταν στις 6 Δεκέμβρη 2008 είδε τον καλύτερό του φίλο να πεθαίνει στα χέρια του από σφαίρα μπάτσου. Το 2013 συνελήφθη για ληστεία και βασανίστηκε απάνθρωπα. Έκτοτε είναι στη φυλακή όπου έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο με επιτυχία.
Όμως η αίτησή του για εκπαιδευτική άδεια δεν έγινε δεκτή από το συμβούλιο των φυλακών και από το υπουργείο « δικαιοσύνης ».
Το αίτημα του Νίκου Ρωμανού είναι απολύτως νόμιμο και ο ίδιος δεν ζητά από το κράτος τίποτε άλλο από το να μην καταπατά τους ίδιους του τους νόμους. Αυτή η άρνηση του κράτους να αναγνωρίσει το δικαίωμα της μόρφωσης για κάθε κρατούμενο έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο αυθαιρεσιών: άρνηση αδειών, συστηματική απομόνωση των πολιτικών κρατουμένων, φυλακές τύπου Γ.
Λόγω της κατάστασης της υγείας του, ο Νίκος Ρωμανός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και κινδυνεύει από ανακοπή καρδιάς ανά πάσα στιγμή. Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκίνησε απεργία πείνας αλληλεγγύης από τις 17 Νοέμβρη καθώς και οι σύντροφοι Ανδρέας Δημήτρης Μπουρζούκος και Δημήτρης Πολίτης από την 1η Δεκέμβρη.
Την ίδια στιγμή, 300 Σύροι πρόσφυγες, εκ των οποίων 25 μικρά παιδιά, μετά το ναυάγιο του σαπιοκάραβου που τους « μετέφερε », βρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος μπροστά στο ελληνικό κοινοβούλιο από τις 19 Νοέμβρη. Το ελληνικό κράτος αρνείται να τους παρέχει είτε στέγη και περίθαλψη είτα τα νόμιμα χαρτιά για να φύγουν από την Ελλάδα. Εγκλωβισμένοι, μέσα στο χειμωνιάτικο κρύο και χωρίς τροφή, επιβιώνουν χάρη στην έμπρακτη αλληλεγγύη. Κάποιοι από αυτούς άρχισαν απεργία πείνας από τις 24 Νοέμβρη.
Αυτές οι δύο απεργίες πείνας απεικονίζουν τα δύο πρόσωπα του ελληνικού κράτους:
από τη μια, η εγκληματική αδιαφορία του κράτους απέναντι στους πρόσφυγες του πολέμου, η ίδια αδιαφορία που δείχνει απέναντι στις οικογένειες που ζουν χωρίς ηλεκτρικό, τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, τις 4000 αυτοκτονίες, το 57% των άνεργων νέων, ένα κράτος που συνθλίβει τους πιο αδύναμους
από την άλλη, ένα κράτος που καταστέλλει βίαια κάθε φωνή που υψώνεται για να διεκδικήσει δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και ανθρώπινα δικαιώματα, ένα κράτος που ρίχνει καρκινογόνα χημικά σε συνταξιούχους που διαδηλώνουν, που χτυπά και συλλαμβάνει μαθητές μπροστά στους γονείς τους, που βασανίζει και απομονώνει στις φυλακές.
Ένα κράτος που πρέπει να ανατραπεί.
Αλληλεγγύη στο Νίκο Ρωμανό και σε όλους τους απεργούς πείνας
Ομάδα Προυντόν της Αναρχικής Ομοσπονδίας της Μπεζανσόν, Γαλλία
Δεκέμβρης 2014