Λόγια του Σων Σουέιν σε απάντηση μερικών τρολς στο anarchistnews.org.
4 Ιούλη 2013.
Η ειρωνεία των ειρωνειών – κάποιος φιλελεύθερος κρατολάτρης κονδυλοφόρος μ’ εγκέφαλο κιμά πόσταρε ένα άρθρο στο διαδίκτυο που κράζει εμένα σαν «αλούμπαρδο» επειδή, σαν όλους τους πραγματικούς αναρχικούς, θέλω να καταλύσω το κράτος… και ποιοι πήγανε και συμφώνησαν μ’ αυτόν τον κρατολάτρη κονδυλοφόρο; Άλλοι υποτιθέμενοι αναρχικοί.
Γαμημένα απίστευτο.
Έβαλα υποψηφιότητα για κυβερνήτης του Οχάιο –από τη φυλακή– με την υπόσχεση ότι, αν εκλεγόμουν, θα έβαζα μπρος μια σειρά από ριζοσπαστικά μέτρα που προβλεπόταν να προκαλέσουν την κατακλυσμική κατάρρευση της πολιτειακής κυβέρνησης. Δε μ’ εκπλήσσει το γεγονός ότι ο εν λόγω κρατολάτρης κονδυλοφόρος, με το μυαλό του κακοχυμένο και παστωμένο σ’ εταιρική γλίτσα, δεν μπόρεσε να κατανοήσει γιατί η καμπάνια μου είχε πλάκα. Ούτε μ’ εκπλήσσει το γεγονός ότι ο ίδιος δεν μπόρεσε να καταλάβει γιατί η καμπάνια μου ήταν επίσης εν δυνάμει επικίνδυνη. Εξ ου και μ’ άδειασε.
Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν πίστευα ότι θα έπρεπε να εξηγηθώ σε αναρχικούς. Να όμως που το κάνω. Υποτιθέμενοι αναρχικοί με στήνουν τώρα στον τοίχο και συνεχίζουν τη βρομοδουλειά ενός ρεφόρμα, κρατολάτρη κονδυλοφόρου, αναγκάζοντάς με να εξηγηθώ και να δικαιολογήσω τις ενέργειές μου σε αναρχικούς του καναπέ, των οποίων η μοναδική «δράση» περιλαμβάνει ένα βάζο φιστικοβούτυρο και το σκύλο της οικογένειας. Άντε να δούμε λοιπόν…
Λόγοι για τους οποίους η καμπάνια μου είχε πλάκα:
1. Έβαλα υποψηφιότητα για κυβερνήτης από τη φυλακή. Από τη φυλακή.
2. Έβαλα υποψηφιότητα για κυβερνήτης στο Οχάιο, μια συντηρητική, ρεπουμπλικανική, βοθρώδη σκατότρυπα, μια πραγματική αποκάλυψη των ζόμπι που εξέλεξαν και επανεξέλεξαν τον Τζωρτζ Ντάμπυα (Μπους τον νεότερο), που αναμφισβήτητα είναι ο πιο επικίνδυνος ψυχοπαθής που ανήλθε στην προεδρία, και τον Μπομπ Ταφτ, που αναμφισβήτητα είναι ο πιο επικίνδυνος καριόλης στην ιστορία της καριολίας που θήτευσε ως κυβερνήτης.
3. Πρότεινα να καταστραφεί ολότελα το καταπιεστικό κρατίδιο που αυτός ο πληθυσμός τρωκτικών εξιδανικεύει ολότελα, και υποσχόμουν ότι θα καεί ολοσχερώς το λατρευτό τους καπιταλιστικό σύστημα μ’ ένα μπιτόνι βενζίνης κι ένα κουτάκι σπίρτα.
Εν ολίγοις, έλεγα ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να μην εκλεγώ. Μα η καμπάνια ήταν επίσης εν δυνάμει επικίνδυνη, διότι:
1. Ήταν αστεία και παρωδούσε το εκλογικό και πολιτικό σύστημα – και τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο για την «αρχή» και το «γόητρο» από το γέλιο.
2. Το όλο κόλπο έλαβε δημοσιότητα σε μίντια περιφερειακής αλλά ακόμα κι εθνικής εμβέλειας, παρέχοντας σε κόσμο την ευκαιρία να διαβάσει τα γραπτά μου κι ίσως και να αρχίσει όντως ν’ αμφισβητεί τη νομιμότητα του κράτους.
3. Έκανε τα φασισταριά της φυλακής να πάθουν ντουβρουτζά.
Άλλοι κρατούμενοι ξέρανε γιατί είχε πλάκα. Το πράγμα μ’ έκανε μίνι διασημότητα. Ενώ πριν απ’ την καμπάνια μου ήμουνα «κείνος ο αναρχικός τυπάς», και κανείς δεν πολυκαταλάβαινε τι πάει να πει αναρχία, η εκστρατεία μου άναψε την περιέργεια κάποιων κρατουμένων, και δεν άργησε να ’ρθει η στιγμή όπου νέοι μαύροι κρατούμενοι απ’ τα γκέτο και με καταβολές από αντίπαλες συμμορίες βάλθηκαν να διαβάζουν Μπέρκμαν, Κροπότκιν, Προυντόν, Στίρνερ, Γκόλντμαν, Μπακούνιν, Πάρσονς και Ντε Κλερ. Κάνανε επαναστατική βιβλιοθήκη ίσαμε μια φυλακή. Μερικοί απ’ αυτούς έβαλαν μπρος μια συλλογικότητα συγγραφής ονόματι Η Φάμπρικα των Συνθηκών (εμπνευσμένοι από ένα παράθεμα του Τζωρτζ Τζάκσον, «όπου οι συνθήκες για την επανάσταση δεν υπάρχουν, θα πρέπει να κατασκευαστούν»). Κανένας απ’ αυτούς τους κρατουμένους δεν έχει ξαναπέσει σε νάρκη. Κανένας τους δεν ξανακάθισε στ’ αυγά του.
Να με λοιπόν, χρόνια μετά, ακόμα σ’ άμεση σύγκρουση με τους φασίστες καριόληδες. Έχω τις ουλές για να τ’ αποδείξω. Ρίχνω κλοτσιές και γροθιές και παίρνω αίμα – αγωνίζομαι για την απελευθέρωση τη δική σας και τη δική μου, παλεύω τόσο γαμημένα πολύ καιρό, που παλεύω γιατί δε θυμάμαι πώς να κάνω οτιδήποτε άλλο. Μου φορέσανε τη στάμπα του δημιουργού του Στρατού των 12 Πιθήκων επειδή, από 50.000 κρατουμένους σ’ όλο το Οχάιο, οι φασίστες καριόληδες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως εγώ είμαι ο μόνος που θα μπορούσε να τους κάνει τέτοιο χουνέρι.
Δε σας λέω ότι είμαι ο πιο επικίνδυνος επαναστάτης που βρίσκεται έγκλειστος στην πολιτεία του Οχάιο…
Η πολιτεία του Οχάιο είναι η επικίνδυνη.
Οπότε, παίζει καμιά ενοποιημένη αναρχική στρατιά που σπεύδει να με υπερασπίσει, που οργανώνεται σε αλληλεγγύη στο πρόσωπό μου, που υψώνει ανάστημα για ν’ αψηφήσει το μηχάνευμα ενός σκατωμένου νου; Όχι. Με γαζώνουν αποκαλούμενοι αναρχικοί που τους κάνει κέφι να συνδράμουν έναν ιεράρχη προπαγανδιστή στην προσπάθειά του να με ρίξει στο πυρ το εξώτερο γιατί έτσι του γουστάρει… και το κάνουνε τώρα, που έχω περισσότερο από ποτέ ανάγκη την αλληλεγγύη πραγματικών αναρχικών.
Θα πρέπει ν’ αφήσω το γράμμα στη μέση – γιατί εδώ, στην πρώην πτέρυγα των θανατοποινιτών, έχουν ανοίξει οι κάνουλες, και τα νερά της τουαλέτας ρίχνουνε σοβάδες απ’ τα κελιά που βρίσκονται από πάνω μας. Ο συγκελίτης μου, ο Μπλάκτζακ, δένει στο μπράτσο του έναν πλαστικό δίσκο φαγητού μ’ ένα σεντόνι για να τον χρησιμοποιήσει σαν ασπίδα. Είναι δύσκολο να δει κανείς μέσα απ’ την ομίχλη των δακρυγόνων. Έχουμε και να οχυρώσουμε την πόρτα, μιας και οι φασίστες με τα κράνη και τις ασπίδες και τα όπλα τους ετοιμάζονται να εισβάλουν στην ειδική μονάδα διαχείρισης, και το μόνο που έχουμε για ν’ αντεπιτεθούμε είναι πλάκες σαπουνιού μέσα σε κάλτσες και τα γυμνά μας χέρια. Μπορώ ν’ ακούσω μια τριανταριά μαινόμενες γροθιές να χτυπάνε τις ατσάλινες πόρτες εν αναμονή της συμπλοκής, με τα νερά της τουαλέτας να φτάνουν τ’ άρβυλα των καταδρομέων ήδη ως τον αστράγαλο.
Καλή 4η Ιουλίου να ’χετε.
Χωρίς να ’χω τη διάθεση να προσβάλω κανέναν – σ’ όλους τους αναρχικούς του καναπέ εκεί έξω που δεν επιβιώνουν με σταθερή δίαιτα δακρυγόνων και αίματος: γιατί δε σταματάτε να πληκτρολογείτε κείνη την πνευματώδη τελειωτική ατάκα, γιατί δε σκουπίζετε το φιστικοβούτυρο από τ’ αχαμνά σας, γιατί δε σπρώχνετε το σκυλί στο πλάι, για να κάνετε κάτι… απλά μια ιδέα. Αν επιζήσω απ’ αυτό, θα γράψω περισσότερα αργότερα. Το κράτος θα έχει κουραστεί να μας σκοτώνει πριν εμείς προλάβουμε να κουραστούμε να πεθαίνουμε.
Ελευθερία ή Θάνατος,
Σων Σουέιν
Αναρχικός αιχμάλωτος πολέμου
SMU/Ειδική μονάδα διαχείρισης
Διαφθορικό ίδρυμα του Μάνσφηλντ