Λα Πας, Βολιβία: Κείμενο του Henry Zegarrundo, προφυλακισμένου στις φυλακές του Σαν Πέδρο

Ο τρόμος επιζητεί να επιβληθεί μέσω της δίωξης, της καταστολής και του εγκλεισμού όσων από μας υπερβαίνουμε την ιδεολογία του φόβου, ιδεολογία που ενισχύεται απ’ τα μέσα «επικοινωνίας», ιδεολογία που ενισχύεται απ’ όσους την αποδέχονται δουλικά είτε τους βρίσκει σύμφωνους είτε όχι.

Η εξουσία επιζητεί τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ μέσω του εγκλεισμού, επιζητεί να μειώσει μία ατομικότητα μέσα απ’ τον ΗΘΙΚΟ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΜΟ. Ωστόσο, ως τώρα δεν έχω βιώσει κανένα απ’ τα δύο αυτά «φαινόμενα» που έχουν σχεδιαστεί απ’ το κράτος· το μόνο πράγμα που κατάφεραν είναι να με κάνουν να αισθανθώ πιο ελεύθερος από ποτέ, παρ’ ότι είμαι κλεισμένος πίσω απ’ αυτούς τους παχιούς τοίχους.

Τις περισσότερες φορές νομίζουμε πως η εξουσία είναι ο ένας και μοναδικός εχθρός, κι όμως έχουμε κι άλλους εχθρούς μεταμφιεσμένους σε αναρχικούς· τέτοιοι εχθροί είναι που προσάπτουν κατηγορίες ή εφεύρουν ψευδείς ισχυρισμούς στη βάση υποθέσεων εναντίον αυτών που κλειδωθήκαμε στα μπουντρούμια· κατόπιν αυτά τα ανήθικα υποκείμενα δημοσιεύουν ανακοινωθέντα υποστήριξης και αρνούνται πως προέβησαν σε δηλώσεις εις βάρος μου, αρκεί να μείνουν οι πάντες ευχαριστημένοι, συνεχίζουν να ψεύδονται και να επινοούν ιστορίες, αρκεί να σώσουν το σιχαμερό τους κώλο, που ’ναι σιχαμερός όσο είναι κι η ίδια τους η ύπαρξη.

Η Νίνα και εγώ κατηγορηθήκαμε από τον Ρενάττο Βινσέντι (που είναι ένας απ’ τους συλληφθέντες της 29ης Μάη και μέλος) της OARS («Αναρχικής Οργάνωσης για την Κοινωνική Επανάσταση»), ο οποίος μάλιστα δεσμεύτηκε ότι θα εξακολουθήσει να «συνεργάζεται» με την έρευνα των Αρχών, και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως οι κρατικοί αξιωματούχοι τον πιστεύουν τυφλά. Στο τέλος, οι πάντες στράφηκαν στην απελπιστική επιλογή να βγάλουν δηλώσεις βασισμένοι σε υποθέσεις, κι έτσι ηττήθηκαν χωρίς ποτέ να έχουν καν παλέψει. Ελπίζω ο Βίκο να μην μπήκε σ’ αυτό το παιχνίδι του φόβου.

Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: Πολιτικά, πάντοτε διαχώριζα τη θέση μου από ιεραρχικές, πατριαρχικές, σπισιστικές και μιλιτάντικες οργανώσεις (τυπικό γνώρισμα των πολιτικών κομμάτων). Δεν πιστεύω σε δόγματα, μάρτυρες και ήρωες, συνεπώς δεν ανήκω στην OARS, δεν ανήκω στο RED VERDE («Πράσινο Δίκτυο»), όπως θέλουν να πιστεύουν οι κατέχοντες την εξουσία, με βάση όσα υποστήριξε ο Ρενάττο στην κατάθεσή του, μιας και οι τύποι της OARS συμμετέχουν επίσης στο RED VERDE. Τι αντίφαση, ε;

Γνωρίζω την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI-FRI) μονάχα από τις προκηρύξεις που έχουν δημοσιευτεί. Σίγουρα, ακόμα και τ’ ότι γράφω χρησιμοποιώντας το «x» (τρόπος περιεκτικής γραφής στα ισπανικά, ώστε να μη διακρίνεται το γένος) θα σταθεί ως πρόσθετο ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος μου, αμέσως μόλις οι ανακριτές διαβάσουν αυτό το κείμενο.

Η αναρχία δεν είναι θεωρητικός απομονωτισμός, είναι το να κάνουμε πράξη τη λευτεριά στην καθημερινή μας ζωή. Πρέπει να τα σπάσουμε με τους προδότες και τους ρουφιάνους, γιατί το να προδίδεις τον αναρχικό αγώνα σημαίνει να προσκυνάς, να τσαμπουνάς ψέματα, να δακτυλοδείχνεις άλλους, αυτό το πράγμα είναι η νάρκωση του φόβου· θεωρητικά, η ρουφιανιά είναι να προδίδεις κάποιον που είχε κάποια σχέση με σένα, αλλά σε αυτήν τη συγκεκριμένη περίπτωση η προδοσία μέσω ψευτιάς είναι το ίδιο πράγμα ή ίσως κάτι χειρότερο, είναι να προδίδεις τον εαυτό σου ενώ είχες πολιτικό λόγο πρωτύτερα, που έμεινε μονάχα στα λόγια.

Αυτό που με χαροποιεί είναι πως εκεί έξω μπορεί κανείς να ανασάνει την αλληλεγγύη, τη λευτεριά και το πνεύμα του αγώνα, που πρέπει να συνεχιστεί παρ’ όλους τους εγκλεισμούς. Τώρα είναι σημαντικότερο από ποτέ άλλοτε να συνεχιστούν οι αγώνες, οι πολιτικές συζητήσεις, η προπαγάνδιση, η κουβέντα, τα εκδοτικά εγχειρήματα. Είναι αρκετά δυσάρεστο να ξέρω πως μερικοί διαχώρισαν τη θέση τους παρ’ ότι είχαν ριζοσπαστικό λόγο, αλλά αυτό δε με λυπεί καθόλου μιας και είναι καλύτερο να είμαστε λίγες και λίγοι, παρά να ’μαστε κοπάδι που απλώς ακολουθεί τις αποφάσεις άλλων.

Αυτά προς το παρόν· εκφράζω την αλληλεγγύη μου με όλους τους αιχμαλώτους των κρατών, στέλνοντάς τους πολλή δύναμη, χαιρετισμούς, φιλιά και αγκαλιές.

Η φωνή των αλληλέγγυων στο Περού, στο Εκουαδόρ και αλλού στον κόσμο αντήχησε ως εδώ.

Δύναμη, TIPNIS (αγώνες για την υπεράσπιση του «Εθνικού Δρυμού και Ιθαγενικής Επικράτειας Ισίβορο Σέκουρε»)· αν και διαφωνώ με την πραγματοποίηση της 9ης («εθνικής ιθαγενικής») πορείας, παρακολουθώ από ’δώ μέσα οτιδήποτε συμβαίνει, ευελπιστώντας πως θα παρθούν σοφές αποφάσεις, διότι ξέρουμε πως το κράτος πρόκειται να σας εξαπατήσει και να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσά σας ώστε να σας επιβάλει νόμους που μονάχα το Κεφάλαιο προασπίζουν. Αυτό που βλέπω ως καλύτερη στρατηγική είναι να δοθεί η μάχη στον ίδιο τον τόπο της σύγκρουσης, μες στο Ισίβορο Σέκουρε.

Τις ευχαριστίες μου στα συγγενικά και στα φιλικά μου πρόσωπα, που ’ναι ευρύτερα γνωστά ή άγνωστα, σε όσες κι όσους με επισκέφτηκαν. Ανταποδίδω χαιρετισμούς σε όλους όσους αποφάσισαν να σταθούν καθημερινοί πολεμιστές, ικανοί να αντιμετωπίσουν το φόβο και τον τρόμο.

Χένρυ Σεγαρρούντο
Αντεξουσιαστής Αναρχικός

πηγή / πληροφορίες για την υπόθεση: i, ii