Έφτασε για άλλη μια φορά, όπως εδώ και 22 χρόνια, η 11η Οκτώβρη, και μαζί με αυτήν η μέρα των γενεθλίων σου. Η διαφορά είναι πως εδώ και 6 χρόνια δεν γιορτάζουμε αλλά θρηνούμε. Τώρα πια δεν υπάρχει ούτε πρόσκληση για το σινεμά, ούτε έξοδος για φαγητό, ούτε βόλτα, ούτε το δώρο σου. Τώρα η βόλτα γίνεται στον τομέα 24, μπλοκ 1, μνήμα 164 στον Κήπο των Αναμνήσεων. Σκέφτομαι όμως, να επισκεφτώ τι; Μια ταφόπλακα; Για αυτό δεν πηγαίνω πια.
Ο Νικολάς Νέιρα [Nicolás Neira] δολοφονήθηκε άγρια την 1η Μάη 2005 από τους διμοιρίτες των ESMAD (κινητές μονάδες αποκατάστασης της τάξης).
Σήμερα, στα 22α γενέθλιά σου, θα σου διηγηθώ αυτά που έχασες: για παράδειγμα, η θεια σου η μουρλέγκω, όπως την έλεγες, παντρεύτηκε έναν τύπο πολύ σένιο, που του ‘λαχε να μπει στο νοσοκομείο πρόσφατα. Ο ξάδερφός σου ο Ραουλίτο παντρεύτηκε και αυτός. Η κυβέρνηση επινόησε ένα δρακόντειο «νόμο» κόντρα στους νέους και στις κοινωνικές διαμαρτυρίες με το όνομα «νόμος πολιτικής ασφάλειας». Η ομάδα σου, η Αμέρικα ντε Καλί, δεν τα πάει πολύ καλά στο πρωτάθλημα – αλλά ούτε και οι δικοί μου οι «Εκατομμυριούχοι» (αθλητικός όμιλος) έχουν όρεξη να παίξουν, οπότε μάλλον ήρθαμε ισοπαλία… χα χα!
Πρέπει να σου πω επίσης πως αρκετοί νέοι διεκδικούν ακόμη τη δικαίωσή σου, κόντρα στην αστυνομική βαρβαρότητα, για το ξερίζωμα των ESMAD, την ίδια ομάδα που σε δολοφόνησε με τον πιο στυγνό τρόπο… εκτέλεση με στραγγαλισμό.
Μερικές μέρες πριν τα γενέθλιά σου η θλίψη με καταβάλλει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τον υπόλοιπο χρόνο και συνεχίζω να σε σκέφτομαι σαν να ήσουν μαζί μας με τη φυσική σου παρουσία, μια και το πνεύμα σου είναι πάντοτε εδώ. Ποιο θα είναι το δώρο σου για φέτος; Τα τελευταία 6 χρόνια δεν βρίσκω απάντηση, και αυτό μου προκαλεί μαρτύριο. Ξέρω μονάχα πως το μόνο που μπορώ να σου χαρίσω τώρα είναι το έργο μου για να ανακαλύψω τους δολοφόνους σου, να τους βγάλω τις μάσκες και να τους σύρω στη δικαιοσύνη, αν και ξέρω πως η κολομβιανή δικαιοσύνη προστατεύει τους διεφθαρμένους μπάτσους. Ένα παράδειγμα που το αποδεικνύει αυτό είναι το γεγονός πως ο Λουίς Ερνέστο Ορντούς, αρμόδιος εισαγγελέας για την υπόθεση, δεν έχει αγγίξει εδώ και ένα χρόνο τη δικογραφία και αποφεύγει τις συναντήσεις με τους δικηγόρους, κάνοντας ό,τι μπορεί για να προστατέψει το διεφθαρμένο σύστημα. Γιε μου, έχω περάσει 2.335 μέρες και 54.496 ώρες κλαίγοντας σιωπηλά για το χαμό σου, και κάθε 11η Οκτώβρη η θλίψη μου γιγαντώνεται, όταν σκέφτομαι πως έφτασε η μέρα να γιορτάσω τα γενέθλιά σου και εσύ έχεις ήδη φύγει. Όπου και να είσαι, παιδί μου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ… ο γέρος σου, θλιμμένος και τρελός ΠÁ.
ΥΓ. Νίκο μου, μη με ξεχνάς και να θυμάσαι πως η μεγαλύτερη επιθυμία μου, χώρια απ’ το να βρω τους δολοφόνους σου, είναι να μπορέσω να σε δω και να σε αγκαλιάσω… περιμένω αυτήν τη μέρα.
ΧΙΛΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΕΪΡΑ
Η ανάμνηση είναι η ανάκτηση των ονείρων (βίντεο με τον πατέρα του Νικολάς Νέιρα, στα ισπανικά)